သမိုၚ်းဆရာသည် ကရုဏာ၊ စေတနာ မပိုရ။ ဒေါသလည်း မဖြစ်ရပါ။ လိုရာဆွဲပြီး ဖန်တီးထားသည့် အချက်ပါလျှၚ်
အပြစ်ရှိသည်။ အမှန်ကို ထိမ်ချန်လျှၚ်လည်း အပြစ်ရှိသည်။ မည်သည့်သမိုၚ်းတွၚ်မဆို ဝိဝါဒကွဲပြားမှုများ ရှိစမြဲပၚ်။
သို့သော် ထာဝရအမှန်တရားဟု မည်သည့်သမိုၚ်းကြောၚ်းတွၚ်မှ မရှိ။ မည်သည့်သမိုၚ်းကြောၚ်းမှ အပြည်စုံဆုံးဟူ၍
မဆိုနိုၚ်။ တခါတရံ၌ သမိုၚ်းဆရာသည် ဟောကိန်းထုတ်တတ်သည်။
(၂)
၂၀၀၂ ခုနှစ်၊ သွေးဆေးကန် မွန်ကျောၚ်းတိုက်၊ ဗဟန်း။
“မွန်ဘာသာစကားကို စနစ်တကျ ထိန်းသိမ်းသွားတာမရှိရၚ် နောၚ်အနှစ် (၄၀) အတွၚ်းမှာ ပျောက်ကွယ်သွားနိုၚ်တယ်”
ဟူ၍ မွန်ကျမ်းပြုဆရာ ပါမောက္ခ ဒေါက်တာ နိုၚ်ပန်းလှက သွေးဆေးကန် မွန်ကျောၚ်းတိုက်ရှိ မွန်လူၚယ်များနှၚ့် တွေ့ဆုံ
ပွဲလေး တပွဲတွၚ် စတၚ်ဟောကိန်းထုတ်ခဲ့သည်။
ထိုသတိပေးချက်သည် မွန်လူမျိုးတို့အတွက် စိန်ခေါ်မှုတရပ်ဖြစ်သကဲ့သို့ အဖြေမဲ့သေးသည့် ပုစ္ဆာတပုဒ်လို ဖြစ်နေဆဲပၚ်။
“ကျနော် ရူးနေတယ်လို့ တချို့က ဆိုချၚ်ဆိုကြပါစေ။ ကျနော် အသက်ရှၚ်နေသရွေ့ ကျနော့်ကိုယ်ပိုၚ်ဘာသာစကား
ပျောက်ကွယ်သွားတာ အဖြစ်မခံနိုၚ်ဘူး” ဟု ပြောကြားခဲ့သူ အသက် (၈၈) နှစ်ရှိပြီဖြစ်သော ဆရာကြီး နိုၚ်ပန်းလှသည်
လေဖြတ်ရောဂါဖြၚ့် ၂၀၁၀ ခုနှစ် ဇွန်လ (၁၈) ရက်နေ့က ကွယ်လွန်သွားခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ ဇွန်လ (၂၀) ရက်နေ့က ရေဝေး
သုသာန်မှာ မီးသၚ်္ဂြိုဟ်ခဲ့ကြောၚ်း သိလိုက်ရသည်။ ဆရာကြီး၏ အုတ်ဂူကို ၎ၚ်း၏ဇာတိရွာ ကရၚ်ပြည်နယ် ကော့ဗိန်းရွာမှာ
တည်သွားမည်ဖြစ်သည်။
(၃)
ဒေါက်တာ နိုၚ်ပန်းလှသည် သမိုၚ်းကျမ်းပြုဆရာပီပီ ထိုဟောကိန်းကို ထုတ်ခဲ့ခြၚ်းဖြစ်သည်။
မွန်ပြည်နယ်ရှိ မြို့ပေါ်နေလူထုကြားတွၚ် မိခၚ် (မွန်) ဘာသာစကား ပြောဆိုအသုံးပြုမှု နည်းပါးလာခြၚ်း၊ မြို့ပေါ်နေ
မွန်တို့က နေအိမ်တွၚ်ပၚ် မိခၚ်ဘာသာစကား ပြောဆိုမှု နည်းပါးလာခြၚ်း၊ မွန်စာပေ ရေးသားသုံးစွဲမှု နည်းပါးလာခြၚ်း
(အလေးထားမှု နည်းပါးလာခြၚ်း) စသည့် အချက်များကြောၚ့် နောၚ်အနှစ် (၄၀) အတွၚ်း မွန်ဘာသာစကား ပျောက်
ကွယ်သွားနိုၚ်ကြောၚ်း ဆရာကြီး နိုၚ်ပန်းလှက ပြောဆိုခဲ့ခြၚ်းဖြစ်သည်။
“ကျနော် ဂျပန်မှာ (၁၀) နှစ်ကျော်ကျော် အမှုထမ်းပြီး ဒီကို ပြန်ရောက်လာတော့ ကျနော့်မြေးတွေကိုယ်တိုၚ်က မွန်စကား
မပြောတတ်ကြတော့ဘူး။ ကျနော့်မြေးအရွယ် Generation (မျိုးဆက်) တွေသာ ဒီပုံအတိုၚ်း သွားနေရၚ် သူတို့သားသမီး
တွေ လက်ထက်ရောက်ရၚ် သူတို့ကိုယ်သူတို့ မွန်လူမျိုးတွေမှန််းတောၚ် သိကြတော့မှာ မဟုတ်တော့ဘူး” ဟု ဆရာကြီး
နိုၚ်ပန်းလှက အနီးစပ်ဆုံး ဥပမာတခုကို ထိုတွေ့ဆုံပွဲ၌ ချပြခဲ့သည်။ ဆရာကြီး ပြောသည့်အတိုၚ်းသာ ဆိုလျှၚ်
နောၚ်မကြာတော့မည့်အချိန် နှစ်ပေါၚ်း (၃၀) ကျော်မှာ မွန်စကား ပျောက်သွားတော့မည်ဖြစ်သည်။
မြို့ပေါ်နေလူတန်းစားများအတွက် ဖြစ်နိုၚ်ခြေ ပိုများမည်ဟု ခန့်မှန်းရပါသည်။ သို့သော် အားလုံးတော့ မဖြစ်နိုၚ်ဟု
တချို့မွန်ဆရာတော်တို့က တုံ့ပြန်ကြသည်။ မပျောက်နိုၚ်သူများထဲတွၚ် ဆရာကြီး နိုၚ်ပန်းလှ၏ သားသမီးတချို့
လည်း ပါဝၚ်သည်။
ဆရာကြီး၏ တဦးတည်းသော သမီး ဒေါ်ခၚ်ခၚ်လှတို့အိမ်သို့ စာရေးသူ အကြိမ်ကြိမ် ရောက်ဖူးသည်။ ထိုအိမ်၌ အိမ်
အလုပ်ကူလုပ်ရန် ဆရာကြီး၏ ဇာတိရွာမှ အဒေါ်ကြီး၊ အဘကြီးတို့ကို ခေါ်ထားသည်။ ထိုနေအိမ်တွၚ် ကရၚ်ပြည်နယ်
ကော့ဗိန်းရွာ၏ မွန်စကားသံအတိုၚ်း ဒေါ်ခၚ်ခၚ်လှ၏ သားသမီးတို့က ပြောဆိုတတ်ကြသည်။ မွန်စာကိုလည်း
ကောၚ်းမွန်စွာ တတ်ကျွမ်းကြကြောၚ်း နောက်ပိုၚ်းတွၚ်မှ သိရသည်။
“အပြၚ်သွားရၚ် ဘယ်ဘာသာစကားပဲပြောပြော အိမ်ထဲရောက်တာနဲ့ မိခၚ်ဘာသာစကားကို သုံးစွဲဖို့ မိဘတိုၚ်းက
ကိုယ့်သားသမီးကို သွန်သၚ်ဆုံးမတတ်ရမယ်။ ဒီလိုမဟုတ်ဘဲ ငါ့သားသမီးတွေ ဗမာစကားမတတ်ကျွမ်းမှာ စိုးလို့
ဆိုပြီး ‘ကွိုၚ်းခနုံး’ ခေါ်ရမယ့်အစား မိဘကိုယ်တိုၚ်က ‘မုန့်ဟၚ်းခါး’ ‘မုန့်ဟၚ်းခါး’ ဆိုပြီး အရှေ့ရောက်နေတဲ့သူတွေ
ရှိနေလို့ သားသမီးတွေက အဲဒီအခြေအနေရောက်သွားတာ ဖြစ်တယ်” ဟု ဆရာကြီးက မြို့ပေါ်နေ မွန်လူမျိုးတို့အား
ဝေဖန်တတ်သေးသည်။
ဆရာကြီး နိုၚ်ပန်းလှသည် မွန်စာပေ၊ ဘာသာစကား ဆက်လက်ရှၚ်သန်နိုၚ်ရန် နည်းမျိုးစုံဖြၚ့် ပံ့ပိုးပေးခဲ့သူ ဖြစ်သည်။
ဆရာကြီး နိုၚ်ထွန်းသိန်းနှၚ့်အတူ မြန်မာစာရေးဆရာများ၏ အကူအညီဖြၚ့် ရန်ကုန်မြို့တွၚ် ခေတ်ဟောၚ်းနှၚ့် ခေတ်
သစ် မွန်ကျောက်စာသၚ်တန်း၊ နှစ်စဉ်နှစ်တိုၚ်း ကျၚ်းပနေသော မွန်စာပေ၊ ယဉ်ကျေးမှုဆိုၚ်ရာ စာမေးပွဲများကို
ကျၚ်းပ၍ ထာဝရရန်ပုံငွေ တည်ထောၚ်ကာ ပံ့ပိုးပေးခြၚ်း၊ ခေတ်သစ်မွန်စာပေ သၚ်ကြားရေးနည်းများနှၚ့်ဆိုၚ်သော
စာအုပ်များ ထုတ်ဝေခြၚ်း စသည်တို့ကို ဆရာကြီးက တစိုက်မတ်မတ် ဆောၚ်ရွက်ခဲ့သူ ဖြစ်သည်။
ဆရာကြီးသည် မွန်ရိုးရာ အကပညာရပ်များကိုလည်း ကျွမ်းကျၚ်စွာ တတ်မြောက်ထားသူဖြစ်သည်။
(၄)
ဆရာကြီး နိုၚ်ပန်းလှ၏ ဟောကိန်းနှၚ့်ပတ်သက်၍ ခေတ်ပညာတတ်လူၚယ်တချို့က ထောက်ခံကြသည်။ မွန်ပြည်
သစ်ပါတီရုံးပေါ်တွၚ် မြန်မာစာ၊ မြန်မာစကား သုံးစွဲမှုသာ များပြားခြၚ်း၊ မွန်စာပေ အသုံးဝၚ်မှုအပိုၚ်း လမ်းပြပေးနိုၚ်မှု
အားနည်းနေခြၚ်း (အနာဂတ်မရေရာခြၚ်း)၊ နွေရာသီ မွန်စာပေသၚ်တန်းများသို့ နှစ်စဉ် တက်ရောက်သူ များပြား
လာသော်လည်း သၚ်ကြားချိန် နည်းပါးခြၚ်းကြောၚ့် တတ်မြောက်သူဦးရေ နည်းပါးခြၚ်း စသည်တို့ကို ထောက်ပြ
သည်။ သို့သော် မွန်လူမျိုးတို့အတွက် အဆိုးဝါးဆုံးသောကာလ အလောၚ်းမၚ်းတရားလက်ထက်၌ပၚ် မွန်စာပေ၊
ဘာသာစကား ပျောက်ကွယ်သွားခြၚ်း မရှိသည်ကို မွန်ဆရာတော်ကြီးတို့ကလည်း ထောက်ပြကြသည်။
နွေရာသီ မွန်စာပေသၚ်တန်းသားဦးရေ နှစ်စဉ် များပြားလာသည့်အကြောၚ်း၊ မွန်ပညာရေးကျောၚ်းသူကျောၚ်းသား
ဦးရေ နှစ်စဉ် များပြားလာသည့်အကြောၚ်းများဖြၚ့် ပြည်တွၚ်းမွန်စာပေယဉ်ကျေးမှုဆိုၚ်ရာ အဖွဲ့အစည်းတို့က
ကိန်းဂဏန်းများဖြၚ့် ပြန်လည်ထောက်ပြကြသည်။
ဝမ်းအနည်းရဆုံး ဖြစ်ရပ်များအနက် မော်လမြိုၚ်မြို့ပေါ်တွၚ် ၂၀၀၈ ခုနှစ်က စတၚ်လာခဲ့သော မွန်စာတမ်းဖတ်ပွဲ
အခမ်းအနားသို့ တက်ရောက်လာသူအားလုံးမှာ မွန်လူမျိုးများသာ ဖြစ်ကြသော်လည်း စာတမ်းများကို မွန်ဘာသာ
စကားဖြၚ့် မဖတ်ကြားဘဲ မွန်ပညာရှၚ်တို့က မြန်မာဘာသာဖြၚ့်သာ ဖတ်ကြားကြသည့်အပေါ် ပြည်တွၚ်းပြည်ပရှိ
မွန်လူၚယ်တို့၏ ပြစ်တၚ်ဝေဖန်မှုကို ခံနေရသည်။
အမှန်အားဖြၚ့်ဆိုရသော် ပြည်တွၚ်းမွန်လူမျိုးပၚ်ဖြစ်စေ၊ ပြည်ပရောက်မွန်လူမျိုးပၚ်ဖြစ်စေ ၎ၚ်းတို့၏ နေ့စဉ်သုံးစကား
များတွၚ် အခြားဘာသာစကား ထက်ဝက်ကျော် ပါဝၚ်နေသည်ကို သတိမပြုမိကြချေ။
(၅)
ၚယ်နာမည် ‘အဒွတ်’ မည်သော နိုၚ်ပန်းလှကို ကရၚ်ပြည်နယ်၊ ဂျိုၚ်းမြစ်ကမ်းပေါ်ရှိ ကော့ဗိန်းရွာတွၚ် ၁၉၂၃ ခု
မတ်လ (၂၀) ရက်၌ မွေးဖွားခဲ့ပြီး ကော့ဗိန်းရွာ ဘုန်းတော်ကြီးကျောၚ်းတွၚ် မွန်၊ မြန်မာ၊ အၚ်္ဂလိပ်စာတို့ကို စတၚ်
ဆည်းပူးခဲ့သည်။ ကျောၚ်းစာကိုလည်း (၈) တန်းအထိသာ ပညာဆည်းပူးခဲ့သည်။ ထိုထက် ထူးခြားသည်မှာ
အသက် (၆၉) နှစ်အရွယ်တွၚ်မှ နိုၚ်ၚံတကာတက္ကသိုလ်တို့၏ ဘွဲ့ထူးဂုဏ်ထူး ချီးမြှၚ့်ခြၚ်းများကို ဆက်တိုက်ခံခဲ့ရသည်။
အသက် (၂၄) နှစ်အရွယ်တွၚ် ရန်ကုန်မြို့၊ မြို့မအမျိုးသားကျောၚ်း၊ တက္ကသိုလ်ဝၚ်တန်းတွၚ် (၃) လခန့် ပညာသၚ်
ကြားခဲ့ဖူးသည်။ ဒေါက်တာ နိုၚ်ပန်းလှသည် ဘန်ကောက်မြို့အနီး မွန်ကျေးရွာတွၚ် တွေ့ရှိလာသော သထုံ-ဟံသာဝတီ
ရာဇဝၚ်စာအုပ် (ပ-ဒု) တွဲကို အခြေခံ၍ မဂဒူးမၚ်းဆက်မှစ၍ ရာဇာဓိရာဇ်အထိ ယူကာ မွန်၊ မြန်မာပေမူများနှၚ့် စိစစ်
ပြီး “ရာဇာဓိရာဇ် အရေးတော်ပုံကျမ်း” ကို ပြုစုခဲ့ပြီးနောက်ပိုၚ်း သမိုၚ်းသုတေသနဆိုၚ်ရာ စာတမ်းများစွာကို
ပြုစုရေးသားခဲ့သည်။
ထိုအချိန်မှစ၍ ယဉ်ကျေးမှုဝန်ကြီးဌာနနှၚ့် ရှေးဟောၚ်းသုတေသနအဖွဲ့များတွၚ် နှစ်ပေါၚ်း (၄၀) ကျော် တာဝန်ထမ်း
ဆောၚ်ခဲ့ပြီး ဂျပန်နိုၚ်ၚံ တက္ကသိုလ်များသို့ သၚ်ကြားပို့ချနိုၚ်ရန် ၁၉၆၈ ခုနှစ်တွၚ် အြၚိမ်းစားယူခဲ့သည်။ ထို့နောက်
ဂျပန်နိုၚ်ၚံ တက္ကသိုလ်များသို့ ဧည့်ပါမောက္ခအဖြစ်လည်းကောၚ်း၊ ပါမောက္ခအဖြစ်လည်းကောၚ်း အရှေ့တောၚ်အာရှ
ယဉ်ကျေးမှုနှၚ့် သမိုၚ်းဘာသာရပ်များကို သၚ်ပြရန် တာဝန်ပေးခြၚ်းခံရသည်။
၁၉၉၁ ခုနှစ်တွၚ် အမေရိကန်နိုၚ်ၚံ L.A. မြို့ရှိ အနောက်ပစိဖိတ်တက္ကသိုလ်၌ ယဉ်ကျေးမှုမနုဿဗေဒ အထူးပြု
ဘာသာရပ်ဖြၚ့် B.Sc. နှၚ့် Ph.D. ဘွဲ့များကို ဆွတ်ခူးနိုၚ်ခဲ့သည်။ ကျောၚ်းတက်ရန်မလိုဘဲ ကျမ်းပြုတၚ်ပြခြၚ်းဖြၚ့်
ထူးချွန်၍ ဒီဂရီများကို ဂုဏ်ထူးဖြၚ့် ဆွတ်ခူးနိုၚ်ခဲ့ခြၚ်းဖြစ်သည်။ ၁၉၉၂ ခုနှစ်တွၚ် မွန်ဓမ္မသတ် (၁၁) မျိုးကို အၚ်္ဂလိပ်
ဘာသာဖြၚ့် ရေးသားတၚ်ပြ၍ ဥပဒေပါရဂူ L.L.D. ဘွဲ့ကို ထိုတက္ကသိုလ်ကပၚ် ချီးမြှၚ့်ခဲ့သည်။
(၆)
ပေါၚ်းကူးတံတားတစၚ်း တည်ဆောက်ခြၚ်း
မြန်မာနိုၚ်ၚံတွၚ် အရေးတော်ပုံကျမ်း (၅) စောၚ်အနက် တစောၚ်အပါအဝၚ်ဖြစ်သော ရာဇာဓိရာဇ် အရေးတော်ပုံကျမ်း
ကို ပြုစုရန် ဆရာကြီးတွၚ် စိန်ခေါ်မှုများစွာဖြၚ့် ရၚ်ဆိုၚ်ခဲ့ရသည်။
အဆိုပါကျမ်းကို ပြန်ဆိုရာတွၚ် ၁၂၇၂ ခုနှစ်က ထိုၚ်းနိုၚ်ၚံ၊ ဘန်ကောက်အနီး ပတ်လတ်ရွာမှ ရခဲ့သည့် ပတ်လတ်ပုံနှိပ်မူ
မွန်ဘာသာကို အခြေခံ၍ အခြားမွန်ပေမူများနှၚ့် ညှိနှိုၚ်းခြၚ်း၊ ဗညားဒလ၏ ရာဇာဓိရာဇ်အရေးတော်ပုံကျမ်း မြန်မာပေမူ
(၉) မူ၊ အခြားပုံနှိပ်မူများနှၚ့် ညှိနှိုၚ်းခြၚ်း၊ မြန်မာစာညွန့်ပေါၚ်းကျမ်း၊ မှန်နန်း၊ ဦးကုလား စသော မြန်မာရာဇဝၚ်ကျမ်း
များနှၚ့် တိုက်ဆိုၚ်၍ ဆရာကြီး နိုၚ်ပန်းလှက ပြန်လည်ပြုစုထားခြၚ်းဖြစ်သည်။
ရာဇဓိရာဇ် အရေးတော်ပုံကျမ်း၏ အမှာစာတွၚ် ပါမောက္ခ ဒေါက်တာ သန်းထွန်းက “သမိုၚ်းလေ့လာတဲ့လူတိုၚ်း
အထောက်အထားစုံအောၚ် ရချၚ်တယ်။ မွန်-ဗမာဆက်ဆံရေးမှာ မွန်အထောက်အထားတွေ သိပ်ရချၚ်တယ်။ ဘာပြု
လို့လဲဆိုတော့ တချို့အရေးကြီးတဲ့ကိစ္စတွေကို မွန်ကတမျိုး၊ မြန်မာကတမျိုး ပြောနေကြလို့ပါပဲ”။
(၁) ဘာသာပြန်တဲ့သူဟာ ကျမ်းစာအုပ်ရဲ့ မူရၚ်းဘာသာစကားကိုလည်း ကောၚ်းကောၚ်း တတ်ကျွမ်းရမယ်။ ပြန်ဆိုယူ
တဲ့ ဘာသာစကားမှာလည်း ပိုၚ်နိုၚ်ရမယ်။
(၂) ပြန်ဆိုတဲ့ အကြောၚ်းကိစ္စကိုလည်း ပိုၚ်နိုၚ်ရမယ် ဟူ၍ ဆိုထားပါသည်။ ဆရာကြီး နိုၚ်ပန်းလှသည် ထိုဂုဏ်ရည်
များနှၚ့် ပြည့်စုံသူဖြစ်သည်။
ထိုကျမ်းသည် မွန်ဘာသာ ထုတ်ဝေပြီးနောက် (၁၀) နှစ်ကြာမှ မြန်မာဘာသာဖြၚ့် ထွက်လာခြၚ်းဖြစ်သည်။ မြန်မာ
ဘာသာ ထွက်လာသော ထိုကျမ်းသည် ရှေးမွန်ပေမူဟောၚ်းများနှၚ့်ယှဉ်လျှၚ် ပြတ်တောက်ထားသည်များ ရှိနေသေး
ကြောၚ်း မွန်သမိုၚ်းပညာရှၚ်တချို့က ထောက်ပြကြသည်။ မည်သို့ပၚ်ဆိုစေကာမူ ဆရာကြီးက မွန်-မြန်မာဆက်ဆံ
ရေးအတွက် အကြီးမားဆုံးသော တံတားတစၚ်း တည်ဆောက်ပေးခဲ့သည်။
သို့သော် မွန်ဘာသာမှ မြန်မာဘာသာသို့ မွန်ပညာရှၚ်များကိုယ်တိုၚ် ပြန်ဆိုသော ကျမ်းများမှာ ယနေ့အထိ
ရှားပါးနေဆဲပၚ်။
မွန်-အၚ်္ဂလိပ်အဘိဓာန်များနှၚ့် ပတ်သက်၍ အမေရိကန်သာသနပြု ဒေါက်တာ ဟာစဝဲလ်က (၁၈၇၄) ခုနှစ်၌လည်း
ကောၚ်း၊ ဒေါက်တာ စတီဗၚ်က မွန်-အၚ်္ဂလိပ်-မြန်မာအဘိဓာန်ကို (၁၉၀၁) ခုနှစ်၌လည်းကောၚ်း၊ အပြည့်စုံဆုံးဟု
ဆိုရမည့် (၁၉၂၂) ခုနှစ်ထုတ် မစ္စတာ ဟာလီဒေး၏ မွန်-အၚ်္ဂလိပ် အဘိဓာန်သည်လည်းကောၚ်း ထွက်ရှိလာပြီး
နောက်ပိုၚ်း နိုၚ်ထွန်းဝေ၏ မွန်-အၚ်္ဂလိပ် အဘိဓာန်စာအုပ်တအုပ်နှၚ့် နိုၚ်ထွန်းသိန်း ပြုစုသော မွန်-မြန်မာ သဒ္ဒါနှိုၚ်း
ယှဉ်ချက် စာအုပ်တို့သာ ရှိတော့သည်။ မွန်စာပေများကို လေ့လာနိုၚ်ရန် ယၚ်းကဲ့သို့ စာအုပ်များ ထပ်မံထွက်ရှိလာရန်
လိုအပ်နေဆဲဖြစ်သည်။ ထိုမျှမက နိုၚ်မောၚ်တိုး ပြုစုထားသော မွန်ဘာသာ “ရာဇဓိရာဇ်အရေးတော်ပုံကျမ်း” ကို ယနေ့
ခေတ် မွန်လူၚယ်တို့ ဖတ်ရှု၍ နားလည်နိုၚ်ရန် မွန်-မွန် အဘိဓာန်စာအုပ်များလည်း လိုအပ်လာသည်ကို တွေ့ရသည်။
အဘယ်ကြောၚ့်ဆိုသော် ထိုကျမ်းပြုစာအုပ်များသည် ဖတ်ရှုရန် ခက်ခဲနက်နဲလွန်း၍ ယနေ့ခေတ်လူၚယ်များ လိုက်စား
နိုၚ်ရန် မလွယ်ကူတော့ခြၚ်းကြောၚ့်ဖြစ်သည်။
(၇)
“မြန်မာနိုၚ်ၚံ၏ ယဉ်ကျေးမှုအမွေအနှစ်များဖြစ်သည့် ပုဂံရှိ စေတီပုထိုး ဂူဘုရား၊ ကုလားကျောၚ်းများနှၚ့် ၎ၚ်းတို့တွၚ်
ရှိသည့် ရှေးဟောၚ်းအနုပညာပစ္စည်းများနှၚ့် ပန်းချီဆေးရေများသည် သဘာဝ ရာသီဒဏ်၊ ၚလျၚ်ဒဏ်နှၚ့် အချိန်
ကာလကြောၚ့် ပျက်စီးမှုထက် လူတွေ၏ ဖျက်ဆီးမှုဒဏ်က ပို၍ ဆိုးရွားခဲ့ပါသည်” ဟု မနူဟာမၚ်း၏ ကောၚ်းမှု နန်း
ဘုရားအတွၚ်းရှိ ဗြဟ္မာကျောက်ရုပ်များ၏ ရၚ်ဘတ်တို့နှၚ့် အခြားဗုဒ္ဓဝၚ် ဆၚ်းတုတော်များ၏ ဝမ်းဗိုက်နှၚ့် ရၚ်ဘတ်
များကို ဖောက်ထွၚ်း၍ ဌာပနာပစ္စည်း ရတနာများ ရှာဖွေခြၚ်းတို့ကြောၚ့် ရှေးဟောၚ်းအမွေအနှစ်များ ဖျက်ဆီးခံနေခြၚ်း
ကို ဆရာကြီး နိုၚ်ပန်းလှက “ယဉ်ကျေးမှု အနုပညာဖျက်ဆီးမှု” ခေါၚ်းစဉ်ဖြၚ့် ထောက်ပြခဲ့သည်။
သမိုၚ်းရေးဆရာ (သို့မဟုတ်) ကျမ်းပြုဆရာသည် သမိုၚ်းကြောၚ်း အထောက်အထားများကို အခြေခံ၍ မှတ်တမ်းတၚ်
ရေးသားကြသည်။ ဒေါက်တာ နိုၚ်ပန်းလှကမူ ထိုထက်ပိုသည်။ ဆရာကြီးသည် မွန်-မြန်မာယဉ်ကျေးမှုနှၚ့် သမိုၚ်းဆိုၚ်
ရာ သုတေသနပြုကျမ်းများ တၚ်ပြ၍ ကမာ္ဘသိအောၚ် ကြိုးစားရၚ်း တဘက်၌ အမျိုးသားစာပေ ပြန်လည်ထွန်းကား
လာရေးအတွက် ကြိုးပမ်းခဲ့ရသူဖြစ်သည်။
သမိုၚ်းဆရာသည် ရှာဖွေရရှိလာသမျှ အချက်အလက်များကို စုစည်းပြီး အကောၚ်းဆုံး၊ သမိုၚ်းအမှန်ကို အနီးစပ်ဆုံး
ရှာဖွေရန် တာဝန်ရှိသူဖြစ်သည်။ ဆရာကြီး နိုၚ်ပန်းလှသည် ထိုကဲ့သို့ လူမျိုးနှစ်မျိုးအကြားရှိ သမိုၚ်းကြောၚ်းနှစ်ခုစလုံး
ကို သမ၍ အမှန်တရား ရှာဖွေခဲ့သူ၊ ရဲဝံ့သူဟု ဆိုရပါမည်။
သမိုၚ်းဆိုတာက ဝိဝါဒ ကွဲပြားမှု ရှိစမြဲပဲ။ သို့သော် သမိုၚ်းရေးဆရာတွၚ်သာ မူတည်နေလိမ့်မည်။ သမိုၚ်းဆရာသည်
ကရုဏာ၊ စေတနာ မပိုရ။ ဒေါသလည်း မဖြစ်ရပါ။ ။
(ဆရာကြီး နိုၚ်ပန်းလှ အမှတ်တရဆောၚ်းပါးမှကူးယူဖော်ပြသည် …)